Balak Niya Na Sana Makipaghiwalay Sa Boyfriend Niya. Ngunit Hindi Niya Inaasahan Ito.. - PH TRENDING
Minsan akala natin, sa una maayos ang lahat at kaya natin lagpasan ang mga problema. Ngunit darating din tayo sa puntong mahihirapan sa mga sitwasyon. Yung darating ka rin sa puntong kailangan mo na ipaubaya ang inyong relasyon at pinagsamahan para sa ikakatahimik ng lahat. Ganitong-ganito ang nangyari sa babaeng ito sa kuwento.
Isang netizen na may pangalang Althea Laureen Lucis ang ibinahagi ang kaniyang kuwento sa social media.
Ibinahagi niya kung paano hindi sumang ayon ang tadhana para sa kanila ng kaniyang long time boyfriend. Tatapusin niya na nga ba lahat ng pinagsamahan nila?
Basahin ang kaniyang buong kwento sa baba:
CAN WE STILL BE FRIENDS?
Happy 2nd Year Anniversary. Today also marks our first day as friends.
Wala na kami. It's official.
September 5, 2017: I flew to Cebu from Manila to celebrate our 2nd year anniversary (September 7, 2017). But even before I went to the airport, I knew that I have to end it. Things are not really going well for us. We fought a lot and the situation is not in our favor. Taga Cavite talaga ako and taga Cebu sya so LDR kami. Ang hirap kasi each time na pupunta at aalis ako, kailangan kong pumili kung magsestay ba ko with him sa Cebu or babalik sa Manila to be with my family. Ang hirap. I stayed with him and his family for a year. Masaya silang kasama pero syempre, namimiss ko din ang family ko. At syempre, mas gusto nila na sa Cavite ako with them.
Nagdecide na ako na makipaghiwalay sa kanya before I went back here in Cebu. I know that it's for the best. Wala ng mahihirapan, wala ng pilian, wala ng away, di na kailangan magdoble doble ng trabaho para lang magkita kami or para umuwi sa family ko.
Then dumating ako sa hotel. When I opened the room, ito yung bumungad sakin. I never thought that I could feel happy and sad at the same time. We talked and sinabi ko na sa kanya lahat lahat. Sobrang saya ko na nagprepare sya ng ganito for me. Sino ba namang hindi gusto nito diba? Pero malungkot lang kasi alam kong hindi ito yung kailangan to fix our situation.
Inadvance nya daw yung surprise kasi di nya na maaayos pag nandito na ko.
September 6, 2017: We went out. Kain, videoke. Pero hindi padin ako makapagdecide kung anong dapat kong gawin. TO STAY OR GO? Ano bang tama? Tinulugan ko nalang yung pag-iisip kasi hindi talaga ako makapagdecide. Ang gulo ko no? Sabi ko decided na ko pero nagdadalawang isip padin pala.
September 7, 2017: Today is the day. 2 years. 2nd year anniversary namin pero parang hindi na talaga tama. Hindi ko na mafeel yung spark, yung excitement. Kasi ang iniisip ko, "Kelan ako uuwi?". Don't get me wrong, the feelings will never fade. Nung nasa Cavite pa ko, minamadali ko yung oras para mag September na. Pero nung nandito na ko, pag-uwi naman yung nasa isip ko. Hindi na healthy yung relationship namin. Toxic na. Imbis na saya ang dala, parang nasestress ka na. So nag usap kami. Paano ba aayusin to? Wala na kong makitang effective na solusyon. Lahat ng naiisip na sagot may kakabit na pero. Wala na. Hanggang sa nagdesisyon kami na naging magkaibigan nalang. NO COMMITMENT, NO MORE PROBLEMS. Hindi na kailangan magmadaling umalis at bumalik. No hard feelings.
2 years may be long for some and short for others, but our 2 years was very meaningful and memorable. We agreed na when the right time comes and lahat ng mga pinoproblema namin ngayon ay may sagot na, we'll try again (kung may feelings pa kami para sa isa't isa).
YES. WE CAN STILL BE FRIENDS.
PS. This post is just to let our friends know what happened. Sana naman wala ng magtanong kung "okay ka lang ba?" kasi obviously, hindi madali. Pero sana maintindihan nyo. Hindi kami na fall-out of love. Talagang hindi lang ayon ang panahon samin. Maybe it's not yet the right time for us. Maybe we have to wait a little longer.
UPDATE: Wag naman po tayo mag isip ng kung ano ano. Madami po kaming dahilan kung bakit kami umabot sa ganyang conclusion. You only know one part of a hundred chapter book. The reason why I posted the photos kahit na may breakup na involve is because I really appreciate the love and effort. I didn't want it to go to waste. In fact, proud ako na ginawa nya to para sakin. At para sa mga nag iisip na walang forever dahil LDR, wag nyong pangunahan. Iba't ibang relasyon, iba't iba ng sitwasyon. We were together yesterday. We ate dinner together, had coffee and went to our friend's house. We were teasing each other all the time and bit by bit, yung feeling ng kaba, pag aabang sa susunod nyang sasabihin, pag-iisip sa kung anong susunod nyang gagawin, it all came back. Kasi naman, ang sabi ko nawala yung spark pero hindi naman yung feelings. Sa sobrang daming away kasi na dumaan samin, nakalimutan na namin kung bakit namin nagustuhan yung isa't isa. But yesterday was an eye opener. Hinga na mga Bes, tuloy ang forever. KAMI NA ULIT. Wag na tayong bitter. WE CAN BE FRIENDS AND LOVERS AT THE SAME TIME.
So what can you say about this story ? Share us your thoughts by simply leaving on the comment section below. For more news and latest updates, feel free to visit our site often. Thanks for dropping by and reading this post.
source: facebook
Isang netizen na may pangalang Althea Laureen Lucis ang ibinahagi ang kaniyang kuwento sa social media.
Ibinahagi niya kung paano hindi sumang ayon ang tadhana para sa kanila ng kaniyang long time boyfriend. Tatapusin niya na nga ba lahat ng pinagsamahan nila?
Basahin ang kaniyang buong kwento sa baba:
CAN WE STILL BE FRIENDS?
Happy 2nd Year Anniversary. Today also marks our first day as friends.
Wala na kami. It's official.
September 5, 2017: I flew to Cebu from Manila to celebrate our 2nd year anniversary (September 7, 2017). But even before I went to the airport, I knew that I have to end it. Things are not really going well for us. We fought a lot and the situation is not in our favor. Taga Cavite talaga ako and taga Cebu sya so LDR kami. Ang hirap kasi each time na pupunta at aalis ako, kailangan kong pumili kung magsestay ba ko with him sa Cebu or babalik sa Manila to be with my family. Ang hirap. I stayed with him and his family for a year. Masaya silang kasama pero syempre, namimiss ko din ang family ko. At syempre, mas gusto nila na sa Cavite ako with them.
Nagdecide na ako na makipaghiwalay sa kanya before I went back here in Cebu. I know that it's for the best. Wala ng mahihirapan, wala ng pilian, wala ng away, di na kailangan magdoble doble ng trabaho para lang magkita kami or para umuwi sa family ko.
Then dumating ako sa hotel. When I opened the room, ito yung bumungad sakin. I never thought that I could feel happy and sad at the same time. We talked and sinabi ko na sa kanya lahat lahat. Sobrang saya ko na nagprepare sya ng ganito for me. Sino ba namang hindi gusto nito diba? Pero malungkot lang kasi alam kong hindi ito yung kailangan to fix our situation.
Inadvance nya daw yung surprise kasi di nya na maaayos pag nandito na ko.
September 6, 2017: We went out. Kain, videoke. Pero hindi padin ako makapagdecide kung anong dapat kong gawin. TO STAY OR GO? Ano bang tama? Tinulugan ko nalang yung pag-iisip kasi hindi talaga ako makapagdecide. Ang gulo ko no? Sabi ko decided na ko pero nagdadalawang isip padin pala.
September 7, 2017: Today is the day. 2 years. 2nd year anniversary namin pero parang hindi na talaga tama. Hindi ko na mafeel yung spark, yung excitement. Kasi ang iniisip ko, "Kelan ako uuwi?". Don't get me wrong, the feelings will never fade. Nung nasa Cavite pa ko, minamadali ko yung oras para mag September na. Pero nung nandito na ko, pag-uwi naman yung nasa isip ko. Hindi na healthy yung relationship namin. Toxic na. Imbis na saya ang dala, parang nasestress ka na. So nag usap kami. Paano ba aayusin to? Wala na kong makitang effective na solusyon. Lahat ng naiisip na sagot may kakabit na pero. Wala na. Hanggang sa nagdesisyon kami na naging magkaibigan nalang. NO COMMITMENT, NO MORE PROBLEMS. Hindi na kailangan magmadaling umalis at bumalik. No hard feelings.
2 years may be long for some and short for others, but our 2 years was very meaningful and memorable. We agreed na when the right time comes and lahat ng mga pinoproblema namin ngayon ay may sagot na, we'll try again (kung may feelings pa kami para sa isa't isa).
YES. WE CAN STILL BE FRIENDS.
PS. This post is just to let our friends know what happened. Sana naman wala ng magtanong kung "okay ka lang ba?" kasi obviously, hindi madali. Pero sana maintindihan nyo. Hindi kami na fall-out of love. Talagang hindi lang ayon ang panahon samin. Maybe it's not yet the right time for us. Maybe we have to wait a little longer.
UPDATE: Wag naman po tayo mag isip ng kung ano ano. Madami po kaming dahilan kung bakit kami umabot sa ganyang conclusion. You only know one part of a hundred chapter book. The reason why I posted the photos kahit na may breakup na involve is because I really appreciate the love and effort. I didn't want it to go to waste. In fact, proud ako na ginawa nya to para sakin. At para sa mga nag iisip na walang forever dahil LDR, wag nyong pangunahan. Iba't ibang relasyon, iba't iba ng sitwasyon. We were together yesterday. We ate dinner together, had coffee and went to our friend's house. We were teasing each other all the time and bit by bit, yung feeling ng kaba, pag aabang sa susunod nyang sasabihin, pag-iisip sa kung anong susunod nyang gagawin, it all came back. Kasi naman, ang sabi ko nawala yung spark pero hindi naman yung feelings. Sa sobrang daming away kasi na dumaan samin, nakalimutan na namin kung bakit namin nagustuhan yung isa't isa. But yesterday was an eye opener. Hinga na mga Bes, tuloy ang forever. KAMI NA ULIT. Wag na tayong bitter. WE CAN BE FRIENDS AND LOVERS AT THE SAME TIME.
So what can you say about this story ? Share us your thoughts by simply leaving on the comment section below. For more news and latest updates, feel free to visit our site often. Thanks for dropping by and reading this post.
